Η μεγάλη αγωνία του Σεπτεμβρίου είναι πώς θα ανταπεξέλθουν πολίτες και φορείς κάθε μεγέθους, στις ενεργειακές απαιτήσεις. Δύο παράγοντες διαμορφώνουν μέχρι στιγμής την ακρίβεια στην ενέργεια, στην Ελλάδα: Πρώτος, η κυβερνητική επιλογή που ξεκίνησε να αυξάνει τις τιμές ρεύματος από πέρυσι το καλοκαίρι και δεύτερος, ο πόλεμος στην Ουκρανία και ο ρώσικος εκβιασμός με το φυσικό αέριο.

Αυτό όμως που υφίσταται σε επάρκεια στην Ελλάδα, είναι το πετρέλαιο. Ο «αγώνας» για μεταστροφή σε πιο ήπιες μορφές ενέργειας προφανώς αναστέλλεται, με χαμένους, για ακόμα μια φορά, τους πολίτες που έσπευσαν μέσω προγραμμάτων ή προσωπικών επενδύσεων να εγκαταστήσουν λέβητες και συστήματα αερίου. Τώρα, θα επιδοτηθούν για να επιστρέψουν στο πετρέλαιο.

Καθόλου αδιάφορες επίσης είναι οι ειδήσεις ότι εταιρίες ελληνικών συμφερόντων διακινούν (νόμιμα…) το ρώσικο πετρέλαιο, χωρίς να… επηρεάζονται από τις πολιτικές διακηρύξεις και τη λήψη θέσης στον πόλεμο της Ουκρανίας. Ο καπιταλισμός, δεν καταλαβαίνει από τέτοια…

Μόλις χτες, οι Δήμοι (δια της ΠΕΔ Ηπείρου) ζήτησαν ενίσχυση, σημειώνοντας ότι το κόστος για τα καύσιμα (όπως και για το ρεύμα), έχει αυξηθεί κατακόρυφα.

Πόσο όμως πετρέλαιο «καίμε» στην Ήπειρο;

Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, την τελευταία 20ετία οι ποσότητες στην Ήπειρο μειώνονται. Το 2020 καταναλώθηκαν συνολικά 251.934 τόνοι πετρελαιοειδών σε όλη την Περιφέρεια, λιγότεροι από το 2019-στοιχείο που εξηγείται από τη μείωση δραστηριότητας λόγω covid.