Το έλος Καλοδικίου, ένας από τους σημαντικότερους υγροτόπους της Ελλάδας, αντιμετωπίζει σοβαρή ξηρασία, η οποία αποτελεί τεράστια οικολογική απειλή. Η λίμνη έχει σχεδόν αποξηρανθεί, με ελάχιστους νερόλακους στους οποίους τα ψάρια και άλλα υδρόβια αγωνίζονται για την επιβίωσή τους.

Η ξηρασία οφείλεται κυρίως στις γεωτρήσεις και στα φράγματα, που μειώνουν την παροχή νερού από επιφανειακές και υποεπιφανειακές απορροές. Ήδη από τη δεκαετία του 1990, υπήρχαν ενδείξεις για την απώλεια σημαντικών ποσοτήτων νερού, αλλά δεν υπήρξε σοβαρή αντιμετώπιση του προβλήματος.

Η περιοχή, η οποία φιλοξενεί πλούσια ορνιθοπανίδα και αποτελεί μοναδικό σχηματισμό με υψηλή οικολογική αξία, είναι Ειδική Ζώνη Διατήρησης στο δίκτυο Natura 2000. Η σημαντικότητα του έγκειται τόσο στην ορνιθοπανίδα που φιλοξενεί λόγω της γεωγραφικής του θέσης (βρίσκεται στη δυτική μεταναστευτική οδό και αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του δικτύου μεταναστευτικών σταθμών των πουλιών στην Δυτική Ελλάδα), όσο και στα υπόλοιπα χαρακτηριστικά του (έλος γλυκού νερού, πλούσια βλάστηση με νούφαρα, κλπ.).

Την εποχή της ανθοφορίας των νούφαρων (Nymphea alba), αρχές καλοκαιριού, η όψη του έλους είναι μοναδική. Έχουν καταγραφεί περισσότερα από 300 είδη φυτών. Η λίμνη είναι καταφύγιο για πολλά υδρόβια πουλιά, ενώ εκεί ζουν δεκάδες θηλαστικά, ερπετά και αμφίβια. Χρυσαετοί, τσίφτηδες και γερακίνες, έρχονται από τα γύρω βουνά για να κυνηγήσουν. Πήρε το όνομά της από τη βασίλισσα των Θεσπρωτών, Καλοδίκη.

Η καταστροφή του έλους επηρεάζει αρνητικά την βιοποικιλότητα και τη φυσική ομορφιά της περιοχής, δημιουργώντας επείγουσα ανάγκη για δράση.

Παρά την πρόσφατη συνεργασία του Δήμου Ηγουμενίτσας και του ΟΦΥΠΕΚΑ για την προστασία της λίμνης, οι προσπάθειες αυτές είναι καθυστερημένες. Στην τελευταία συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Ηγουμενίτσας παρουσιάστηκε μελέτη που επισημαίνει την ανάγκη για άμεσα μέτρα προστασίας, επιβεβαιώνοντας τους κινδύνους που προέρχονται από τη λειψυδρία και τις γεωτρήσεις και το φράγμα ΒΑ της λίμνης.