Να τρέχεις μπρος όταν σφυρίζουν οι σφαίρες, να έχεις… θάρρος!!!

(Ωδή σ΄ένα παιδάκι της Ιερουσαλήμ!)

Μ΄αυτή την ανεφηβική προτροπή αποχαιρετούν τα ανήλικα παιδιά τους οι γονείς τους και τα στέλνουν στην πρώτη και τελευταία γραμμή του πυρός,  στην Ιερουσαλήμ!  Οι μαρτυρίες από την σκληρή και πάντως όχι για την ηλικία τους εκπαίδευση σε συνθήκες πολέμου, σε ξεσηκώνουν .

Μάθε σου λένε να μην κλαίς όταν σε χτυπούν –να έχεις αντοχή!

Να μην αμφισβητείς αυτόν που διατάζει-να έχεις πειθαρχία!

Να τρέχεις μπρος όταν σφυρίζουν οι σφαίρες-να έχεις θάρρος!

Να μην σκέφτεσαι τίποτα όταν πατήσεις την σκανδάλη-να μην έχεις συνείδηση!

Στριμωγμένα κορμιά, ρημαγμένες ψυχές, όλοι μαζί ένας στόχος εκεί στο κεντρικό δωμάτιο φοβισμένοι και οργισμένοι. «Μένουμε όλοι μαζί εδώ.  Ή θα ζήσουμε ή θα πεθάνουμε μαζί». Όχι δεν θα υποταχτούμε. Η νύχτα περνάει αργά βασανιστικά. Οι προσευχές δυναμώνουν. Θα ξημερώσουμε άραγε ζωντανοί , ή  θα πεθάνουμε όλοι μαζί τιμημένοι, γιατί πιστέψαμε στα ιδανικά μας;

Ο καταραμένος όμως πύραυλος των ανιστόρητων απελευθερωτών δεν άργησε.

Βρήκε τον.. στόχο του.

Έπιασε αλίμονο  τόπο, σύμφωνα με το γραφείο τύπου των επιτελών!..

Η αντίσταση θρυμματίζεται από τα έξυπνα όπλα μας.

Πίσω όμως απ τον στόχο κομματιάστηκαν δεκαέξι άνθρωποι, άμαχοι, γυναίκες έγκυες και παιδιά!!!

Μαζί τους και ο μικρός Άρι! (του Κώστα Καρυωτάκη).

Άρι, μαζί με σένα έφυγαν όλοι τώρα.  Αφρόντιστα έχουν μείνει τα έπιπλα, και τα δώρα γυρεύουν τα χεράκια που σάλευαν σαν κρίνοι.

Ερημικά, σωπαίνουν,πρωτογνώριστα μέρη, οι σκάλες, τα δωμάτια.  Ούτε κανείς πια ξέρει αν πάλι θ’ ανατείλουν τα παιδικά σου μάτια.

Ανοιγοκλειώ τις πόρτες, μπαίνω παντού, μιλάω λόγια πικρά στους τοίχους, χωρίς αιτία γελάω, θέλοντας να ξυπνήσω τους κοιμισμένους ήχους.

Στην άδεια ζαρντινιέρα τα παιχνίδια σου βάνω. Η μαϊμού σου καβάλα στο προβατάκι πάνω. Ύστερα η πεταλούδα με τα φτερά μεγάλα.

(Κλυδωνίζεται τώρα, ώς τα θεμέλια φρίττει, και το πηγαίνει ο Χρόνος το  πατρικό  μου σπίτι. Άξαφνα βλέπω να ’μαι  ο τελευταίος, ο μόνος.)

Ευτυχίζω σε σένα τις ερχόμενες τύχες, την άγνοια του κόσμου, το χαμόγελο  που είχες,  ω άγγελε παραστάτη,  ω παρήγορο φως μου!

Αντώνης Βασιλάκης-(Φυσικός Ωκεανογράφος).

Μέλος της Δημοτικής επιτροπής διαβούλευσης του δήμου Πάργας!