Οι τελευταίες εξελίξεις στη διαχείριση των ζωικών αποβλήτων έχουν μετατρέψει την Ήπειρο σε σκηνικό θεσμικής ασυνεννοησίας. Τα δεκαπέντε φορτηγά με τα απόβλητα που εντοπίστηκαν κατά την εκταφή στη Γέφυρα Καλογήρου, φορτωμένα πλέον για τον ΧΥΤ Ελληνικού, αποτελούν ένα ακόμη κεφάλαιο σε μία υπόθεση που μοιάζει να μην έχει πάτο. Όμως, η ουσία δεν βρίσκεται μόνο στη μεταφορά. Βρίσκεται στον τρόπο με τον οποίο οι υπεύθυνοι επιχειρούν να αποποιηθούν την παραμικρή ευθύνη.

Οι Δήμοι της Ηπείρου βρίσκονται σε ανοιχτή αντιπαράθεση. Η Κέρκυρα έστειλε το πρόβλημα στην Πρέβεζα, η Πρέβεζα στην Άρτα, η Άρτα στα Γιάννενα. Ένας φαύλος κύκλος που αποκαλύπτει όχι μόνο διοικητική ανεπάρκεια, αλλά και πολιτικές σκοπιμότητες. Ο Μανώλης Γραφάκος, ως γενικός γραμματέας Συντονισμού Διαχείρισης Αποβλήτων, και ο Δήμαρχος Πρέβεζας, Νίκος Γεωργάκος, που προεδρεύει στον ΑΣΔΣΑ Ηπείρου, είναι πλέον στο επίκεντρο των ερωτημάτων. Και τα ερωτήματα δεν είναι απλά. Είναι επίμονα.

Την ίδια στιγμή, η ηχηρή απουσία του Περιφερειάρχη, που παρακολουθεί το ξέσπασμα των αντιδράσεων από απόσταση, προκαλεί ακόμη μεγαλύτερη δυσφορία στους πολίτες. Όταν η Ήπειρος βρίσκεται σε αναβρασμό, η πολιτική ηγεσία δεν έχει την πολυτέλεια να εξαφανίζεται. Η ευθύνη δεν μεταφέρεται, ούτε κρύβεται κάτω από φορτία που βαφτίστηκαν «σύμμεικτα αδρανή» για να χωρέσουν σε αποφάσεις Διοικητικών Συμβουλίων.

Η σημερινή εξέλιξη – η άμεση μεταφορά των επιπλέον ποσοτήτων στον ΧΥΤ Ελληνικού με τη σύμφωνη γνώμη της Εισαγγελίας Άρτας – δεν κλείνει την υπόθεση. Αντίθετα, την ανοίγει περισσότερο. Δείχνει πως κάτω από την επιφάνεια της καθημερινής διαχείρισης υπάρχει μια βαθιά δυσλειτουργία στη λήψη αποφάσεων, μια υποβόσκουσα σύγκρουση δημάρχων και φορέων και μια περιφέρεια που αδυνατεί να σταθεί στο ύψος μιας κρίσης που ολοένα διογκώνεται.

Τελικά, τα απόβλητα μετακινούνται. Οι ευθύνες όμως παραμένουν σταθερές. Και όσο η πολιτική ηγεσία επιλέγει να μην τις κοιτάζει κατάματα, τόσο η κοινωνία θα αισθάνεται ότι ζει σε ένα περιβάλλον όπου το αυτονόητο έχει γίνει ζητούμενο.