Όλγα Γεροβασίλη: Έχουμε χρέος να σταθούμε απέναντι σε αυτούς που παραβιάζουν τη διεθνή έννομη τάξη
Ομιλία της Όλγας Γεροβασίλη, Βουλευτή Άρτας ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και Δ’ Αντιπροέδρου της ΒτΕ από την εκδήλωση στο χώρο του Μπλόκου της Κοκκινιάς: «Κατοχή-Αντίσταση-
Αποσπάσματα
-
“Το θέαμα με συγκλόνισε. … Πραγματικό σφαγείο. Όλο το δάπεδο του υφαντουργείου ήταν σκεπασμένο από τα κορμιά των εκτελεσμένων.” (απόσπασμα από μαρτυρία για το Μπλόκο της Κοκκινιάς)
-
Κι από αυτά τα διεθνή εγκλήματα, τα μπλόκα, που έγιναν σε βάρος του ελληνικού λαού από τους Γερμανούς κατακτητές με τους ντόπιους συνεργάτες τους, σήμερα, η παγκόσμια κοινότητα γίνεται μάρτυρας γενοκτονίας, εγκλημάτων πολέμου και εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας που διαπράττει το Ισραήλ σε βάρος των Παλαιστινίων.
-
Δεν είναι απλά «απάνθρωπο», δεν είναι θέμα μόνο ανθρωπισμού. Όσοι χρησιμοποιούν τους όρους αυτούς αντί να μιλούν για διεθνή εγκλήματα αποσείουν τις ευθύνες των δραστών.
-
Έχουμε χρέος να σταθούμε απέναντι σε αυτούς που παραβιάζουν τη διεθνή έννομη τάξη.”
Ακολουθεί ολόκληρη η ομιλία
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Είναι τιμή μου να βρίσκομαι σήμερα εδώ, ανάμεσά σας, σε έναν τόπο, όπου η ιστορία γράφτηκε με αίμα.
Και βρισκόμαστε εδώ, κλίνοντας το γόνυ, στη μνήμη των μαρτύρων και των αγωνιστών που δολοφονήθηκαν στο Μπλόκο της Κοκκινιάς.
Τα μπλόκα δεν ήταν μεμονωμένα περιστατικά.
Ήταν πρακτικές εκκαθαρίσεων και εκφοβισμού, μεγάλης κλίμακας, κεντρικά οργανωμένες και συντονισμένες.
Τον τελευταίο χρόνο της Κατοχής ο γερμανικός στρατός κατοχής και τα ελληνικά Τάγματα Ασφαλείας ενέτειναν τις επιχειρήσεις τους εναντίον του ΕΑΜ, αλλά και των συνοικιών που το υποστήριζαν.
Η αιματηρή τακτική των μπλόκων δεν είναι απλά μια μαύρη σελίδα.
Είναι διεθνές έγκλημα και τίποτα λιγότερο.
Γιατί, ακόμη και οι κατοχικές δυνάμεις, όπως οι Γερμανοί τότε, δεσμεύονται από το Δίκαιο και συγκεκριμένα από το Διεθνές Ανθρωπιστικό Δίκαιο.
Οι κατοχικές δυνάμεις έχουν ευθύνη για τον πληθυσμό υπό κατοχή και έχουν υποχρέωση να τον σέβονται.
Όχι να τον εκτελούν στις πλατείες.
Τα μπλόκα, λοιπόν, τα διεθνή αυτά εγκλήματα σε βάρος των Ελλήνων ήταν οργανωμένα και συστηματικά.
Από το πρώτο μπλόκο της Κοκκινιάς (6-8 Μαρτίου 1944) μέχρι το δεύτερο σημειώνονται δεκάδες μάχες και μπλόκα, μεταξύ των οποίων: το Μπλόκο της Καλογρέζας, το «Κάστρο του Υμηττού», το Μπλόκο του Ζωγράφου, της Γούβας, των Πετραλώνων, της Πετρούπολης, του Γκύζη, η Μάχη της Καλλιθέας, το Μπλόκο του Βύρωνα, το Μπλόκο στο Δουργούτι.
Στις 17 Αυγούστου 1944 γερμανικά στρατεύματα και Τάγματα Ασφαλείας εισβάλλουν στην Κοκκινιά και συγκεντρώνουν όλους τους άνδρες ηλικίας 14 με 60 ετών στην πλατεία της Οσίας Ξένης.
Όσοι δεν πάνε οικειοθελώς, τουφεκίζονται στα σπίτια τους.
Ακολουθώντας τις υποδείξεις των κουκουλοφόρων καταδοτών, Γερμανοί και ταγματασφαλίτες βασανίζουν και εκτελούν 72 άνδρες και 3 γυναίκες (άλλες πηγές αναφέρουν 78 εκτελεσθέντες) στην μάντρα του ταπητουργείου.
Πυρπολούνται σπίτια, γίνονται οδομαχίες και δολοφονούνται συνολικά 315 θύματα.
Χιλιάδες άνδρες οδηγούνται όμηροι στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Χαϊδαρίου.
Χίλιοι διακόσιοι από αυτούς καταλήγουν σε ναζιστικά στρατόπεδα και οι 335 δεν επιστρέφουν ποτέ.
Στο μπλόκο της Κοκκινιάς έγινε σφαγή. Μας τα λένε οι μαρτυρίες.
Μας λέει στην μαρτυρία του ο αστυφύλακας Λευτέρης Παπανάγνου, ο οποίος είχε λάβει εντολή από τον Διοικητή του στο Αστυνομικό Τμήμα της Νίκαιας να επιβλέψει τη μεταφορά των πτωμάτων στο Γ΄ Νεκροταφείο, τα εξής:
“Πήρα ανάλογη δύναμη και πήγα στη Μάντρα. Όλοι οι γύρω χώροι ήταν γιομάτοι από γυναίκες.
Τις απομάκρυνα λίγα μέτρα. Έβαλα σκοπούς στις δύο γωνίες και στις δύο εισόδους και πήδησα τον μαντρότοιχο. Στο υπόστεγο και στον ανοιχτό χώρο βασίλευε απόλυτη ησυχία.
Προχώρησα προς το κύριο οικοδόμημα.
Το θέαμα με συγκλόνισε. Ρίγος ένιωσα σ΄ όλο μου το σώμα.
Δεν περίμενα να βρω τόσα θύματα. Πραγματικό σφαγείο.
Όλο το δάπεδο του υφαντουργείου ήταν σκεπασμένο από τα κορμιά των εκτελεσμένων.
Μόνο ένα διάδρομο είχαν αφήσει στη μέση σ΄ όλο το μήκος της αίθουσας.
Τα κορμιά των εκτελεσμένων ήταν πεσμένα μπρούμυτα το ένα δίπλα στο άλλο σε δύο σειρές και με το κεφάλι προς την ανατολική και δυτική πλευρά της αίθουσας. […].
Συνήλθα γρήγορα. Σκέφθηκα για λίγο. Τους δράστες τους ξέρουμε. Τις αιτίες επίσης.
Εκείνο που δεν ξέρουμε είναι η ταυτότητα των θυμάτων.
Προέχει η διάσωση των στοιχείων της ταυτότητάς τους και η μεταφορά τους στο Νεκροταφείο.
Άρχισα αμέσως την έρευνα των εκτελεσθέντων. Ό,τι έβρισκα, ταυτότητα, αλυσίδα, κέρματα, φυλαχτά κ.λπ. τα τύλιγα σ’ ένα μαντήλι κι ένα κομμάτι από φανέλλα και πουκάμισο του θύματος.
Ωρολόγια, χρυσά δαχτυλίδια κι άλλα αντικείμενα αξίας δεν βρέθηκαν.
Προφανώς οι νεκροί είχαν σκυλευθεί από τους γερμανούς και τους τσολιάδες.
Το συνήθιζαν άλλωστε.»
Οι Γερμανοί αιματοκύλισαν την Κοκκινιά για τρίτη φορά στις 24 Σεπτεμβρίου 1944 πυροβολώντας το συγκεντρωμένο πλήθος κατά την τελετή της επιμνημόσυνης δέησης στην πλατεία της Οσίας Ξένης.
Επικεφαλής της κτηνωδίας ήταν ο διοικητής των ταγμάτων ασφαλείας, συνταγματάρχης Ιωάννης Πλυντζανόπουλος, ο ταγματάρχης Γιώργος Σγούρoς και ο διοικητής του μηχανοκίνητου τμήματος της Αστυνομίας, Νίκος Μπουραντάς.
Βέβαια, το Μάρτη του 1947 το Γ` Δικαστήριο Δωσίλογων αθώωσε τους πρωτεργάτες της σφαγής, Πλυτζανόπουλο και Σγούρο.
Το Β’ Δικαστήριο Δωσίλογων αθώωσε τον Μπουραντά, παρά τη δημόσια κατακραυγή, ο οποίος αργότερα έγινε αρχηγός της Αστυνομίας Πόλεων, κατόπιν Βουλευτής και έπειτα αρχηγός του Πυροσβεστικού Σώματος.
Ο Πλυτζανόπουλος έγινε υποστράτηγος και ο ανιψιός του διορίστηκε δήμαρχος Νίκαιας την περίοδο της δικτατορίας.
Τοποθετήθηκε και «αναμνηστική» πλάκα που διαστρέβλωνε τα γεγονότα κι έγραφε ότι δήθεν «κομμουνιστές, ΕΑΜίτες και ΕΛΑΣίτες παρέδωσαν στους Γερμανούς αγνούς πατριώτες της Εθνικής Αντίστασης, οι οποίοι και εξετελέσθησαν».
Θέλω με δυο λόγια να πω ότι δεν ήταν αυτονόητο να φτάσουμε εδώ σήμερα με αλώβητη την ιστορική αλήθεια.
Με την αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης το 1982, με το νόμο που ψηφίστηκε ανήμερα της επετείου μνήμης του Μπλόκου της Κοκκινιάς, φτάσαμε και στην αναγνώριση του Μπλόκου της Κοκκινιάς, ως ιστορικού τόπου μνήμης.
Κι από αυτά τα διεθνή εγκλήματα, τα μπλόκα, που έγιναν σε βάρος του ελληνικού λαού από τους Γερμανούς κατακτητές με τους ντόπιους συνεργάτες τους, σήμερα, η παγκόσμια κοινότητα γίνεται μάρτυρας γενοκτονίας, εγκλημάτων πολέμου και εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας που διαπράττει το Ισραήλ σε βάρος των Παλαιστινίων.
Η μετατροπή των θυμάτων σε θύτες – αφού άλλωστε ο όρος γενοκτονία καθιερώθηκε στο διεθνές δίκαιο από τα εγκλήματα σε βάρος 6 εκατομμυρίων Εβραίων από τη ναζιστική Γερμανία, αποτελεί τραγική ειρωνεία.
Ωστόσο, ας μην βιαστούμε να γενικεύσουμε.
Δεν είναι όλοι οι Εβραίοι ένοχοι διεθνών εγκλημάτων, ούτε μπορούμε να διολισθήσουμε σε γενικόλογους αφορισμούς που οπλίζουν το χέρι του φασισμού κι επωάζουν το αυγό του φιδιού.
Ήδη τον Νοέμβριο του 2024 εκδόθηκε ένταλμα σύλληψης του Νετανιάχου κι ακόμη δύο αξιωματούχων από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης, για διεθνή εγκλήματα και συγκεκριμένα:
Πρώτον για εγκλήματα πολέμου:
Α) Για το έγκλημα πολέμου της λιμοκτονίας ως μέθοδο πολέμου: «εκ προθέσεως και εσκεμμένα στέρησαν από τον άμαχο πληθυσμό αγαθά απόλυτα απαραίτητα για την επιβίωσή του, ιδίως την τροφή, το νερό, φάρμακα, καύσιμα, ηλεκτρικό ρεύμα.»
Β) Για το έγκλημα πολέμου της σκόπιμης διεύθυνσης επίθεσης εναντίον του άμαχου πληθυσμού.
Και Δεύτερον για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας: για δολοφονίες, διωγμούς και άλλες απάνθρωπες ενέργειες.
Και θέλω να σταθώ στο εξής:
Τον Νοέμβριο του 2024 ο Εισαγγελέας του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου δεν έφτασε να πει ότι υπάρχει «σκοπός εξόντωσης», ώστε να έχουμε γενοκτονία.
Τώρα όμως; Για τη λιμοκτονία έχει ήδη ασκηθεί δίωξη ως έγκλημα πολέμου.
Ο βαθμός, όμως, που γίνεται σήμερα σε συνδυασμό με τις δηλώσεις Νετανιάχου δηλώνουν και σκοπό και σκιαγραφούν το σχέδιο εξόντωσης.
Πλέον, η πρόσφατη έκθεση της ανεξάρτητης επιτροπής που συνέστησε ο ΟΗΕ για τη Γάζα μιλάει ανοιχτά για γενοκτονία που διαπράττει το Ισραήλ κατά των Παλαιστινίων.
Η έκθεση του ΟΗΕ περιγράφει λεπτομερώς τον αναγκαστικό εκτοπισμό στην πόλη της Γάζας, αφού οι ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις, οι IDF, διέταξαν όλους τους αμάχους εκεί να μετακινηθούν νότια.
Πιστεύεται ότι επηρεάζονται περίπου 1 εκατ. άνθρωποι.
Η έκθεση αναφέρει επίσης ότι το Ισραήλ έχει επιβάλει «μέτρα που αποσκοπούν στην πρόληψη των γεννήσεων».
Αυτό στοιχειοθετείται από επίθεση στη μεγαλύτερη κλινική γονιμότητας της Γάζας, η οποία φέρεται να κατέστρεψε περίπου 4.000 έμβρυα και 1.000 δείγματα σπέρματος και μη γονιμοποιημένα ωάρια.
Τί είναι γενοκτονία κατά το διεθνές δίκαιο;
Βάσει της Σύμβασης κατά της Γενοκτονίας του 1948: «Η συστηματική και ολοκληρωτική εξόντωση φυλής ή έθνους βάσει σχεδίου, με σκοπό εξόντωσης».
Ποιος μπορεί να πει ότι εκτυλίσσεται κάτι λιγότερο από αυτό στη Γάζα σήμερα;
Από την Κυριακή που μας πέρασε μια σειρά ευρωπαϊκών και άλλων δυτικών κρατών έχουν προχωρήσει σε αναγνώριση του Κράτους της Παλαιστίνης:
Το Ηνωμένο Βασίλειο, ο Καναδάς, η Αυστραλία, η Γαλλία και η Πορτογαλία.
Το ίδιο έχουν ανακοινώσει ότι θα πράξουν και άλλα ευρωπαϊκά κράτη όπως η Μάλτα και το Λουξεμβούργο.
Είχε προηγηθεί το πρώτο κύμα αναγνώρισης πριν από μερικούς μήνες, με την Ιρλανδία, την Ισπανία, τη Νορβηγία και τη Σλοβενία.
Συνολικά πάνω από 140 κράτη μέλη του ΟΗΕ έχουν αναγνωρίσει το κράτος της Παλαιστίνης.
Η Κυβέρνηση αρνείται.
Τα πράγματα, όμως, κυρίες και κύριοι δεν είναι τόσο απλά, ούτε έγκεινται στην προαίρεση της Κυβέρνησης.
Η χώρα έχει διεθνείς υποχρεώσεις και δεσμεύεται από αυτές.
Δεν μπορεί να τίθεται ζήτημα αν η Χώρα μας θα συμμορφωθεί με το διεθνές ένταλμα σύλληψης για παράδειγμα.
Δεν μπορεί η Χώρα μας, με την ιστορία που έχει να τάσσεται σήμερα στο μπλοκ των χωρών που μπλοκάρουν την επιβολή ευρωπαϊκών κυρώσεων στην Κυβέρνηση Νετανιάχου.
Όταν ηχούν τα όπλα ας μην σιωπούν οι νόμοι.
Δεν μπορούμε να μένουμε θεατές κι έτσι συνένοχοι όταν δίπλα μας γίνονται εγκλήματα πολέμου, εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και τώρα πια γενοκτονία.
Δεν είναι απλά «απάνθρωπο», δεν είναι θέμα μόνο ανθρωπισμού.
Όσοι χρησιμοποιούν τους όρους αυτούς αντί να μιλούν για διεθνή εγκλήματα αποσείουν τις ευθύνες των δραστών.
Σήμερα, φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι πρέπει να σταθούμε ως Χώρα απέναντι σε αυτούς που παραβιάζουν τη διεθνή έννομη τάξη.
Η χώρα μας πρέπει να αναγνωρίσει άμεσα το παλαιστινιακό κράτος και να στηρίξει την επιβολή κυρώσεων στην κυβέρνηση Νετανιάχου, επιστροφή των ομήρων και λύση δύο κρατών στη βάση των Αποφάσεων του ΟΗΕ.
Και ως άνθρωποι, ας σταθούμε δίπλα με τους Παλαιστίνιους και Ισραηλινούς που αγωνίζονται καθημερινά για ειρήνη και τερματισμό της ανθρωπιστικής καταστροφής.
