Το ελληνικό κράτος και η κυβέρνηση αντιμετωπίζουν τους πρόσφυγες με πολιτικές που προκαλούν έντονη κριτική. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η κατάσταση του Mesut Aydin, ο οποίος παραμένει εγκλωβισμένος σε στρατόπεδο συγκέντρωσης, χωρίς να έχει εξεταστεί το αίτημά του για άσυλο. Πολλοί πρόσφυγες, όπως ο Aydin, δεν επιθυμούν να παραμείνουν στην Ελλάδα, αλλά να συνεχίσουν το ταξίδι τους προς τη Βόρεια Ευρώπη για να επανενωθούν με τις οικογένειές τους.

Παράλληλα, καταγγέλλεται η πρακτική του εμβολισμού βαρκών από το λιμενικό, που έχει μετατρέψει τη Μεσόγειο και το Αιγαίο σε υγρό τάφο. Στις 14 Ιουνίου συμπληρώνονται δύο χρόνια από το ναυάγιο του πλοιαρίου Αδριάνα, όπου 600 πρόσφυγες έχασαν τη ζωή τους στα ανοιχτά της Πύλου. Οι επιζώντες κατηγορούν το λιμενικό και τη FRONTEX για τις ευθύνες τους.

Η πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που εφαρμόζει η ελληνική κυβέρνηση, περιλαμβάνει φράχτες, επαναπροωθήσεις και κλειστά σύνορα, ενώ καταργεί βασικά δικαιώματα των προσφύγων. Η συνεργασία μεταξύ Βρυξελλών, Αθήνας και Άγκυρας ενισχύει αυτές τις πρακτικές, μετατρέποντας τη συμφωνία ΕΕ-Ελλάδας-Τουρκίας του 2016 σε μηχανισμό καταστολής των προσφύγων.

Η πολιτική αυτή πρέπει να ανατραπεί, με στόχο την προστασία των προσφύγων και την εξασφάλιση των δικαιωμάτων τους. Απαιτείται άνοιγμα των στρατοπέδων συγκέντρωσης, δικαιοσύνη για τα εγκλήματα στα ναυάγια, και κατάργηση των ρατσιστικών πολιτικών της ΕΕ και της ελληνικής κυβέρνησης.