Παρά τις διαρκείς κρίσεις που ταλανίζουν τον Ν. Πρέβεζας, ο βουλευτής Σπύρος Κυριάκης συνεχίζει ακάθεκτος τα ταξίδια του στο εξωτερικό, με τελευταία στάση την Ουάσινγκτον και το 25ο Διατλαντικό Φόρουμ του ΝΑΤΟ. Εκεί, η ελληνική αποστολή συμμετείχε σε συζητήσεις για την ευρωπαϊκή ασφάλεια, την άμυνα, τη δημοκρατία και τη στήριξη της Ουκρανίας, παρουσιάζοντας –για ακόμη μία φορά– την εικόνα μιας χώρας που θέλει να βρίσκεται στο επίκεντρο των διεθνών εξελίξεων.

Την ίδια ώρα, όμως, ο Ν. Πρέβεζας βρίσκεται στο επίκεντρο μόνο των προβλημάτων της. Οι πυρκαγιές που άφησαν πίσω τους στάχτες, οι πλημμύρες που έπνιξαν περιοχές, τα ζωικά απόβλητα σε Φιλιππιάδα που εξακολουθούν να προκαλούν οργή και ανησυχία, όλα δείχνουν μια περιφερειακή ενότητα σε παρατεταμένη κρίση. Και ενώ αυτά συμβαίνουν, η εικόνα πολιτικής παρουσίας στο νομό θυμίζει περισσότερο θεατή παρά πρωταγωνιστή.

Οι κάτοικοι παρακολουθούν με απορία –και αυξανόμενη δυσφορία– την αντίθεση ανάμεσα στην έντονη διεθνή δραστηριότητα και τη σχεδόν μηδενική τοπική παρέμβαση. Γιατί μπορεί να είναι σημαντικό ένας βουλευτής να βρίσκεται σε διεθνή φόρουμ, αλλά είναι ακόμη σημαντικότερο να βρίσκεται δίπλα στους πολίτες που ζουν καθημερινά μέσα σε προβλήματα που δεν λύνονται από μόνα τους.

Η Πρέβεζα έχει ανάγκη από σχέδιο, όχι από εντυπώσεις. Από παρεμβάσεις, όχι από φωτογραφίες εξωτερικού. Από πολιτική παρουσία, όχι από “αυτόματο πιλότο”. Όσο η πραγματικότητα στο νομό βυθίζεται σε περιβαλλοντικές και θεσμικές ανεπάρκειες, τόσο πιο εύλογο γίνεται το ερώτημα: ποιος τελικά βρίσκεται εδώ για να ασχοληθεί με τα ουσιαστικά; Γιατί μπορεί η Ουάσινγκτον να ανοίγει πόρτες, αλλά ο νομος ζητάει επιτέλους κάποιον να ανοίξει τα μάτια του.