Τις τελευταίες ημέρες, κορυφαίοι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι εμφανίζονται ιδιαίτερα ανήσυχοι για το ζήτημα του εδαφικού, όπως αυτό αναδείχθηκε μέσα από το αμερικανικό σχέδιο ειρήνευσης. Με δηλώσεις που φανερώνουν έντονη αντίδραση, επιχειρούν να δείξουν προσήλωση στις αρχές του διεθνούς δικαίου. Ωστόσο, η στάση τους απέναντι στην Τουρκία αποκαλύπτει μια σειρά από αντιφάσεις που δύσκολα μπορούν να αγνοηθούν.

Η διπλή γλώσσα της Ευρώπης

Ενώ οι Ευρωπαίοι πολιτικοί καταγγέλλουν με σφοδρότητα τις αμερικανικές προτάσεις, την ίδια στιγμή επιδεικνύουν ανοχή στις τουρκικές πρακτικές που αμφισβητούν κυριαρχικά δικαιώματα και δημιουργούν εντάσεις στην περιοχή. Η επιλεκτική ευαισθησία τους φανερώνει μια πολιτική υποκρισία που υπονομεύει την αξιοπιστία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Το γεωπολιτικό πλαίσιο

Η Τουρκία, αξιοποιώντας τη στρατηγική της θέση, καταφέρνει να διατηρεί προνομιακή σχέση με την Ευρώπη, παρά τις συνεχείς παραβιάσεις και προκλήσεις. Η ΕΕ, αντί να υιοθετήσει μια σταθερή και ενιαία γραμμή, προτιμά να κλείνει τα μάτια, φοβούμενη τις συνέπειες σε ζητήματα ασφάλειας, ενέργειας και μεταναστευτικών ροών.

Συμπέρασμα

Η ευρωπαϊκή στάση απέναντι στην Τουρκία δεν είναι απλώς αδύναμη· είναι αντιφατική. Η υποκρισία αυτή δεν αφορά μόνο τις διπλωματικές σχέσεις, αλλά και την ίδια την αξιοπιστία της ΕΕ ως θεσμού που υποτίθεται πως υπερασπίζεται τις αρχές του διεθνούς δικαίου και της ισότητας μεταξύ κρατών.