Τριάντα χιλιόμετρα δρόμου, που θα έπρεπε να συνδέουν με ασφάλεια δύο από τους πιο δημοφιλείς προορισμούς της Ηπείρου, έχουν μετατραπεί σε καθημερινή απειλή για οδηγούς και κατοίκους. Ο οδικός άξονας Πρέβεζας–Πάργας, αντί να αποτελεί πύλη ζωής και ανάπτυξης, χαρακτηρίζεται πλέον από πολλούς ως «οδική παγίδα» με τραγικές ελλείψεις σε σήμανση, φωτισμό και υποδομές.

Ο Γιώργος Ζάκας, με δημόσια παρέμβασή του, περιγράφει με σκληρή γλώσσα την κατάσταση, κάνοντας λόγο για «πίστα θανάτου» και καταγγέλλοντας την αδράνεια των αρμοδίων. Απότομες στροφές, στενές λωρίδες, μηδενική ορατότητα τη νύχτα και σημεία-καρμανιόλες συνθέτουν ένα σκηνικό που δεν τιμά ούτε την περιοχή ούτε την ανθρώπινη ζωή.

Η διαδρομή, που διασχίζει περιοχές μοναδικής φυσικής ομορφιάς, έχει εξελιχθεί σε σύμβολο εγκατάλειψης. Ο κόμβος στην Τσουκνίδα, βυθισμένος στο σκοτάδι, αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα της επικινδυνότητας, ενώ η απουσία στοιχειώδους φωτισμού ενισχύει τον φόβο και την ανασφάλεια.

Η έκκληση είναι σαφής: φωτισμός, οδική ασφάλεια, σεβασμός στη ζωή. Οι πολίτες δεν ζητούν πολυτέλειες, αλλά τα αυτονόητα. Και αυτά, όπως φαίνεται, παραμένουν ζητούμενα.