Από ρωσικό πετρέλαιο σε ‘ιταλικό προϊόν’. Αυτό αποκαλύπτει σήμερα 2 Νοεμβρίου έρευνα της Αμερικανικής εφημερίδας Wall Street Journal, η οποία μεταδίδεται από όλα τα Ιταλικά ΜΜΕ.

Σύμφωνα με το δημοσίευμα, η ρωσική πετρελαϊκή Lukoil, η δεύτερη μεγαλύτερη της Ρωσίας και υπό ιδιωτικό έλεγχο, διαθέτει διυλιστήριο στο Πριόλο της Σικελίας. Χάρη σε αυτό, το ρωσικό αργό πετρέλαιο παρακάμπτει τις κυρώσεις των ΗΠΑ για τον πόλεμο στην Ουκρανία εφόσον, όπως αναφέρεται, “οι αμερικανικές κυρώσεις περιλαμβάνουν εξαίρεση για το αργό πετρέλαιο που ‘έχει μετατραπεί ουσιαστικά σε ξένο προϊόν’ ”.

Η Wall Street Journal εξηγεί τη διαδρομή του ρωσικού πετρελαίου σε ένα βίντεο τονίζοντας πως, μετά την επεξεργασία του στο διυλιστήριο του Πριόλο, το ρωσικό πετρέλαιο γίνεται “ιταλικό προϊόν” και έτσι “καταλήγει στα εργοστάσια της Exxon στο Τέξας ή στο Νιου Τζέρσεϊ σε εκείνα της Lukoil, η οποία στις ΗΠΑ διαθέτει 230 πρατήρια σε 11 πολιτείες (τα περισσότερα όμως ανήκουν σε μεμονωμένα αμερικανικά franchises)”.

Το διυλιστήριο του Πριόλο είναι το δεύτερο μεγαλύτερο στην Ιταλία και το πέμπτο μεγαλύτερο στην Ευρώπη. Όπως σημειώνεται από τα ΜΜΕ, το εν λόγω διυλιστήριο επεξεργαζόταν αργό πετρέλαιο από διάφορες χώρες.

Το παράδοξο είναι πως, με την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, οι Ευρωπαϊκές χρηματοδοτήσεις του διυλιστηρίου σταμάτησαν. Έτσι, οι περισσότερες χώρες σταμάτησαν να στέλνουν το αργό τους πετρέλαιο στο Πριόλο, αλλά όχι η Ρωσία, με αποτέλεσμα τώρα το 93% του αργού να προέρχεται από τη Ρωσία και το υπόλοιπο από το Αζερμπαϊτζάν.

Το μέλλον του Πριόλο

Από το 2013 η εταιρεία Isab που διευθύνει το Σικελικό διυλιστήριο είναι εξ’ολοκλήρου υπό την ιδιοκτησία της Lukoil. Όπως σημειώνει η Ιταλική Il Giornale, η έρευνα δεν αποτελεί ακριβώς μυστικό για την Ιταλία, εφόσον “οι αυστηρότερες ευρωπαϊκές κυρώσεις για το ρωσικό πετρέλαιο θα τεθούν σε ισχύ από τις 5 Δεκεμβρίου”.

Μάλιστα ήδη συζητείται το μέλλον της εταιρείας Isab, η οποία δεν προβλέπεται να κλείσει εφόσον το διυλιστήριο “έχει ικανότητα επεξεργασίας 360.000 βαρελιών ημερησίως, το εργοστάσιο καλύπτει το 22% της ζήτησης διυλισμένου αργού πετρελαίου της Ιταλίας” αλλά και πως παρέχει “περισσότερες από χίλιες θέσεις εργασίας”.

Η εφημερίδα σημειώνει επίσης πως ο πρώην Υπουργός Ενεργειακής Μετάβασης, Ρομπέρτο Τσινγκολάνι, “έχει πάντα αρνηθεί οποιαδήποτε υπόθεση εθνικοποίησης του εργοστασίου” ενώ φαίνεται να είναι πιο πιθανή “η πώληση σε μη ρωσικό ιδιώτη”, όπως “το αμερικανικό ταμείο Crossbridge Energy Partners”, ενώ “υπήρξε επίσης λόγος για ενδιαφέρον εκ μέρους της Vitol και της Equinol της Νορβηγίας”.

Ανταπόκριση από την Ιταλία για την ΕΡΤ: Κρίστιαν Μαυρής