Οι πλημμύρες που χτύπησαν όλη την Ήπειρο, η επαναληπτικότητά τους και οι καταστροφικές τους συνέπειες αποτελούν ακόμη ένα έγκλημα της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας αλλά και όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων μέχρι σήμερα ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ,
Η κατάσταση αυτή δυστυχώς, δεν ξαφνιάζει. Δεν είναι κάτι νέο, κάτι απρόσμενο, κάτι τυχαίο. Είναι συνέπεια της πολιτικής που έχουν επιβάλλει όλα τα προηγούμενα χρόνια οι κυβερνήσεις -μαζί και η σημερινή- οι περιφέρειες και οι δήμοι, ακολουθώντας τις επιταγές της ΕΕ, με περικοπές σε προσωπικό και κονδύλια για φροντίδα της φύσης, αδιαφορώντας για την προστασία, του ευρύτερου περιβάλλοντος, των δασών, της πανίδας, της συγκέντρωσης του πληθυσμού στις πόλεις και την ερημοποίηση της υπαίθρου.
Βιώνουμε το αποτέλεσμα των καταστροφικών επιπτώσεων της ασύδοτης κερδοφορίας του κεφαλαίου πάνω στη φύση, στο περιβάλλον και τις ζωές των κατοίκων. Η γνώση δε, των νέων κλιματολογικών δεδομένων, αυξάνουν την ευθύνη των κυβερνήσεων και του κρατικού μηχανισμού. Οι ακραίες συνθήκες δεν ήταν «απρόβλεπτα» γεγονότα. Το ερώτημα λοιπόν είναι τι έκαναν και τι κάνουν οι αρμόδιοι φορείς και η πολιτεία με βάση και τα νέα δεδομένα έντασης της κλιματικής κρίσης;
Περιορίζονται στα αδιέξοδα σχέδια της πολιτικής προστασίας, τα οποία οριστικοποιούνται σε συνεργασία με τις περιφέρειες, χωρίς να συνιστούν κάποια ουσιαστική παρέμβαση πρόληψης και προστασίας.
Επιμένουν στην πολιτική υποστελέχωσης και υποχρηματοδότησης , των υπηρεσιών των δήμων και των περιφερειών, χωρίς να έχουν προχωρήσει σε μόνιμες προσλήψεις όλου του απαραίτητου προσωπικού.
Συνεχίζουν να δίνουν ψίχουλα για καθαρισμούς ρεμάτων και άλλων έργων.
Θυμούνται την κλιματική κρίση μόνο για να συζητήσουν επενδύσεις «πράσινης» ανάπτυξης, ιδιωτικοποίησης της ενέργειας ή τσιμεντοποίησης της φύσης.
Αμέσως μετά τις πλημμύρες (όπως και με τις πυρκαγιές) τα αστικά πολιτικά κέντρα, δήμαρχοι, περιφερειάρχες, πρώην και νυν κυβερνώντες, έχουν βαλθεί να μας πείσουν πως η αιτία είναι τα ακραία καιρικά φαινόμενα ή επιδίδονται σε μια επαίσχυντη μεταφορά ευθυνών στον έναν ή στον άλλο διαχειριστή. Χωρίς να αρνείται κανείς τη βιαιότητα των καιρικών φαινομένων, η πύκνωση και η ένταση των οποίων οφείλονται σε ανθρωπογενείς παράγοντες (βλ. κλιματική αλλαγή λόγω της βίαιης υποταγής της φύσης στο κέρδος και την αγορά), οι βασικοί παράγοντες της καταστροφής είναι η παντελής έλλειψη αντιπλημμυρικής προστασίας, και η διαχείριση των φυσικών καταστροφών με συνεδριάσεις επιτροπών, οι οποίες για το τελευταίο που φροντίζουν είναι η ανθρώπινη ζωή και τα υπάρχοντα της κοινωνικής πλειοψηφίας.
Το μέγεθος της καταστροφής θα μπορούσε να έχει αποφευχθεί. Το νερό όπως είναι λογικό ακολούθησε σε όλα τα ποτάμια την φυσική του πορεία. Όποιος αδειοδότησε ή νομιμοποίησε παρεμβάσεις σε αυτή την πορεία είναι εγκληματίας. Εκείνοι που με υπερηφάνεια υπερασπίζονται και πραγματοποιούν τεχνητές στενώσεις στη διατομές των κοιτών των ποταμών με ή χωρίς εκτροπή αυτών, είναι εγκληματίες. Εκείνοι που πετσόκοψαν τους προϋπολογισμούς για τους καθαρισμούς ρεμάτων και σειρά άλλων απαραίτητων κοινωνικών έργων, λόγω των «εθνικών στόχων» και των «πλεονασμάτων» είναι εγκληματίες. Όσοι διαφήμισαν και προώθησαν το ΕΣΠΑ ως μηχανισμό λύσης των κοινωνικών προβλημάτων -πέρα από απατεώνες- είναι εγκληματίες.
Οι περιοχές που πλημμύρισαν είναι περιοχές με ιστορία πλημμυρικών φαινομένων (πχ ο κάμπος του Φαναρίου). Πέρα λοιπόν από την μη υλοποίηση αντιπλημμυρικών έργων, την μη απομάκρυνση κατασκευών από τις κοίτες που παρεμποδίζουν και εκτρέπουν την πορεία του νερού και γενικά την ανυπαρξία στρατηγικού σχεδιασμού που προμήνυαν την επανάληψη τέτοιων φαινομένων, οι άρχοντες του τόπου δεν φρόντισαν να λάβουν ούτε στοιχειώδη μέτρα την τελευταία στιγμή..
Αυτή είναι η ανάπτυξή τους ενώ κάθε προσπάθεια περιορισμού της καταστροφικής καπιταλιστικής ανάπτυξης αντιμετωπίζεται ως οπισθοδρομική. Μήπως όμως τελικά πίσω από την επιθετική μανία της φύσης κρύβεται η ακόρεστη λεηλασία της από ένα σύστημα που για να πλουτίζουν οι λίγοι δεν διστάζει να ξεριζώνει και τα σπλάχνα της;
Μπροστά στην καταστροφή δεν είμαστε όλοι ίσοι. Ούτε όσον αφορά τις ευθύνες ούτε πολύ περισσότερο στην ανάγκη που έχουν τα πλέον λαϊκά και φτωχά στρώματα για πλήρη αποκατάσταση των ζημιών με κρατική επιβάρυνση.
Δε θέλουμε ούτε μπαλώματα, ούτε κουκουλώματα. Θέλουμε πλήρη αποζημίωση και αποκατάσταση των ζημιών. Θέλουμε άμεση και επαρκή αποζημίωση σε όλους τους πληγέντες για την καταστροφή κάθε κατοικίας, επαγγελματικής στέγης, αγροτικής παραγωγής, επαγγελματικού εξοπλισμού και οποιουδήποτε άλλου περιουσιακού στοιχείου του Λαού της περιφέρειας και των δήμων της Ηπείρου. Θέλουμε άμεσο και σοβαρό αντιπλημμυρικό σχεδιασμό που να εντάσσεται στο πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων. Θέλουμε την απόδοση ποινικών ευθυνών στο πολιτικό προσωπικό που διαχειρίζετε πλημμύρες και πυρκαγιές
Μόνο ο λαός όμως θα σώσει το λαό. Αρνούμαστε να δεχτούμε το επιχείρημα της εθνικής συναίνεσης που χρησιμοποιεί τον ανθρώπινο πόνο για να αναστείλει κάθε διεκδικητική προσπάθεια. Κανένα μέτρο και καμία αποκατάσταση δε θα υπάρξει χωρίς ένα αγωνιστικό ρεύμα που θα επιβάλλει στην κυρίαρχη πολιτική να λάβει όλα τα αναγκαία μέτρα. Η περιφέρεια και οι δήμοι στήνουν για μια ακόμη φορά επικοινωνιακό σόου δακρύων και παροχών. Δεν είναι προστάτες μας αλλά μέρος της βεντάλιας των υπαιτίων για την καταστροφή.
Καλούμε σε αγώνα για ανατροπή αυτής της περιβαλλοντοκτόνας πολιτικής και της κυβέρνησης, για την λήψη μέτρων προστασίας και πραγματικής αντιμετώπισης των φυσικών καταστροφών.
Ο αγωνιζόμενος λαός, οι φορείς του εργατικού και λαϊκού κινήματος και οι κάτοικοι των περιοχών που πλήττονται θα πρέπει να βγουν μπροστά σε ένα διαρκή αγώνα για την προστασία του περιβάλλοντος και την λήψη μέτρων πρόληψης και προστασίας. Η φύση δεν μπορεί να θεωρείται πεδίο κερδοφορίας, πρέπει να προστατευτεί τώρα πριν η ζωή μας γίνει αβίωτη στις πόλεις και τα χωριά.