Οι αναλύσεις DNA δείχνουν ότι η σταδιακή αλλαγή του κλίματος μπορεί να προκαλέσει επιπτώσεις στο περιβάλλον και τη βλάστηση και η πραγματική έκταση του φαινομένου δεν αναμένεται για τις μελλοντικές γενιές.

Ένα από τα βασικά στοιχεία της ύπαρξης του ανθρώπου στη γη και τις προϋποθέσεις για την επιβίωση του είδους εδώ και χιλιάδες χρόνια ήταν οι καιρικές συνθήκες και το γενικότερο κλίμα του περιβάλλοντος στο οποίο ζει. Και οι αρχαίες εποχές γνώρισαν επίσης κλιματικές αλλαγές, αλλά πρόσφατες έρευνες δείχνουν ότι αυτές συνέβησαν σταδιακά, επιτρέποντας στους οργανισμούς να προσαρμοστούν στο μεταξύ.

Οι αρχαιολόγοι μπόρεσαν να προωθήσουν και να δημοσιεύσουν τέτοιους ισχυρισμούς αφού ανέλυσαν πολλά οστά ζώων και σπόρους που ανακαλύφθηκαν σε ρωμαϊκές τοποθεσίες. Αυτές οι τοποθεσίες χρονολογούνται από την Εποχή του Χαλκού και μέσα από έρευνα, οι ομάδες ανακάλυψαν τι κυνηγούσαν οι κυνηγοί και τι καλλιεργούσαν οι αγρότες.

Συνολικά, περίπου 65 είδη γύρης και 20 είδη σπορίων ανακαλύφθηκαν από τους επιστήμονες, οι οποίοι είχαν στόχο να αναγνωρίσουν τη βλάστηση από τη Μεσολιθική (Μέση Εποχή του Λίθου – μεταξύ 10.000 και 6.000 ετών).

Αρκετοί επιστήμονες κινητοποιήθηκαν και άρχισαν να ξεκινούν έρευνες κοντά στο μνημείο του Στόουνχεντζ (στο Wiltshire του Ηνωμένου Βασιλείου). Επικεντρώθηκαν σε αρκετές περιοχές όπου αναφέρθηκαν ίχνη ανθρώπινης δραστηριότητας, σχεδόν 10.000 ετών.

Χρησιμοποιώντας DNA που λήφθηκε από τα στρώματα υλικο σε συνδυασμό με την ανάλυση οστών και άλλων δειγμάτων ιστού, συγκεντρώθηκαν ουσιαστικές πληροφορίες για το κλίμα και τη βλάστηση που αναπτύχθηκε κατά μήκος του προϊστορικού ποταμού Έιβον.

Ανάμεσα σε αυτές τις ανακαλύψεις είναι τα ίχνη του βουρ (bour), ενός είδους προϊστορικού βοοειδές, το οποίο μπορούσε να ταΐσει , σε ένα τεράστιο γλέντι, περίπου 200 άτομα, σημειώνει ο The Guardian.

Επιπλέον, οι συγγραφείς της έρευνας κατέληξαν επίσης στο συμπέρασμα ότι η παρουσία ιτιάς, που ακολουθήθηκε μερικές χιλιάδες χρόνια αργότερα από είδη όπως η μηλιά, το τριαντάφυλλο, ο κισσός ή η κρανιά η κοινή (Cornus mas) δείχνει ότι εκείνη την εποχή τα δάση δεν ήταν πολύ πλούσια. Και τα φυτά που εμφανίστηκαν αργότερα (συμπεριλαμβανομένων τσουκνίδων, γαϊδουράγκαθων και φυτών του είδους Convolvulus) αποδεικνύουν ότι η βλάστηση σταδιακά στέγνωσε, αφήνοντας έτσι τον ανοιχτό χώρο για το λιβάδι που υπάρχει σήμερα.

Στην ίδια σημείωση, φαίνεται ότι ο πληθυσμός των θάμνων έχει επίσης μειωθεί. Και μόλις εμφανίστηκε η πεδιάδα, τα φυτοφάγα ζώα (όπως οι άλκες ή τα ελάφια) γρήγορα εμφανίστηκαν, καθώς έλκονταν από το πράσινο γρασίδι. Ένα τέτοιο περιβάλλον έγινε ευνοϊκό για τους κυνηγούς από το 6.000 π.Χ.

Αυτό που είναι ανησυχητικό τώρα είναι ότι, σε σύγκριση με τις δραστικές κλιματικές αλλαγές που θα βιώσουν τα παιδιά μας, φαίνεται ότι οι πρόγονοι του ανθρώπου είχαν χρόνο να προσαρμοστούν στις αλλαγές.

Μετάφραση: Μικαέλα Λαμπρινίδου – ertnews.gr