Η ιδιωτικοποίηση είναι μια πολιτική «ανάπτυξης» που συμπιέζει δραματικά το εισόδημα όσων οικογενειών έφτιαξαν κάποια ενοικιαζόμενα δωμάτια ή κάποιες μικρές επιχειρήσεις.

Οι Αιγιαλοί και οι παραλίες γίνονται πλέον κομμάτι της τουριστικής αξιοποίησης με σκανδαλώδεις παραχωρήσεις.

Οι τοπικές επιχειρήσεις που προσφέρουν διαμονή, διατροφή, ψυχαγωγία, διασκέδαση κ.λ.π., θα υποχρεωθεί να ανταγωνιστούν τον μεγαλοεπενδυτή χωρίς να διαθέτουν φυσικά τις ανάλογες δυνατότητες!!

Επακόλουθο όλων αυτών σε τοπικό επίπεδο η μικρή και πολύ μικρή επιχειρηματική δραστηριότητα θα συρρικνωθεί έως το σημείο εξαφάνισης!

Το δάσος και οι παραλίες, αλλά και ευρύτερη περιοχή ήταν, είναι και θα είναι δημόσια αγαθά άρρηκτα συνδεμένα με την κοινωνική ζωή των κατοίκων, αλλά και των επισκεπτών του. Από τα δικαιώματα βοσκής της Επιτροπής Απαλλοτριώσεων Πρέβεζας (1927), έως και σήμερα της ελεύθερης πρόσβασης στις παραλίες, είναι αναπόστατο κομμάτι της ζωής, της Ενότητας Φαναρίου!!!

Πρόκειται για μια τεράστια δασική έκταση του Δημοσίου, η οποία ανήκει στους κατοίκους της ως Δημόσια Περιουσία, όσο και ως κοινόχρηστο δάσος στους πολίτες και η νομή του στο Δήμο μας.

Είναι η γη μας, η ιστορία μας, είναι οι παραλίες του τόπου μας, αλλά και η πολιτιστική μας κληρονομιά που μήτε εκχωρείται, μήτε πωλείται!

Αγαπάμε τον τόπο μας. Εδώ βρίσκεται το σπίτι μας το πατρικό!

Αγαπάμε τον Αχέροντα, το δάσος της Βαλανιδορράχης και τις παραλίες μας. Ζούμε με τις αναμνήσεις!!!

Αγαπάμε την ιστορία μας και τον πολιτισμό μας. Πολιτισμός δεν είναι μόνο χορός και διασκέδαση!

Πολιτισμός είναι ό,τι κληρονομήσαμε από τους προγόνους μας.

Είναι τα ποτάμια, τα δάση και οι παραλίες μας.

Η περιοχή μας δεν είναι φτωχή και συνεχώς αναπτύσσεται!

Έχουμε τον πλούτο και πρέπει να το αξιοποιήσουμε, όχι όμως για να

εκμεταλλεύονται λίγοι άνθρωποι.

Εμείς που ζούμε στην Ενότητα Φαναρίου είμαστε περήφανοι για την καταγωγή μας. Είμαστε περήφανοι για τους γονείς μας, που μας μεγάλωσαν μέσα στην φτώχεια, αλλά με πολύ αγάπη για τον τόπο μας και τον διπλανό μας!

Πολλοί από μας μεταναστεύσαμε. Οι περισσότεροι στο εξωτερικό.

Όμως κανείς από εμάς δεν ξέχασε τον τόπο του. Οι απόμαχοι της ζωής

με νοσταλγία ξαναγυρίσαμε στα χωριά μας! Αυτήν την αγάπη μας προς

τον τόπο μας έχουμε μεταδώσει και στα εγγόνια μας! Το ότι τα παιδιά και τα εγγόνια μας τρέφουν την ίδια αγάπη για την περιοχή μας σίγουρα οφείλεται και σ ’αυτά που προσφέρει ο τόπος μας!!

Στις διακοπές ο πληθυσμός αυξάνεται μέχρι και δέκα φορές!!!

Έρχονται τα αδέλφια μας τα παιδιά μας, τα εγγόνια μας, οι φίλοι μας.

Μαζί μ ’αυτούς ζούμε και εμείς!

Τα παιδιά και τα εγγόνια μας μπορεί να μην έχουν γεννηθεί εδώ,

αλλά η αγάπη τους για τον τόπο τους οδηγεί στο να χτίζουν το εξοχικό τους και να επενδύουν πολλά χρήματα!

Επίσης πολλοί Ευρωπαίοι Γερμανοί, Γάλλοι κ.λ.π. με αγάπη προς τα μέρη μας αγοράζουν ή χτίζουν σπίτια για διακοπές ή και μόνιμη διαμονή.

Αυτοί λοιπόν είναι οι τουρίστες που εμείς προτιμάμε!

Αυτούς λοιπόν δεν δεχόμαστε να μας τους στερήσετε!

Η ήπια ανάπτυξη του τουρισμού, με μικρές επιχειρήσεις, σε συνδυασμό με την ανάπτυξη της αγροτικής παραγωγής είναι η μόνη λύση για την ανάπτυξη της περιοχής μας.

Τώρα που υποβαθμίζουν τον τόπο μας ξεπουλώντας το δάσος και τις παραλίες μας, με την απαράμιλλη ομορφιά, εμείς δεν μπορούμε να απουσιάσουμε!

Είμαστε με τους πολλούς και αγωνιζόμαστε μαζί για το όφελος της κοινωνίας !

Σ’ αυτό το ταξίδι δεν υπάρχει «εμείς», αλλά όλοι μαζί, αν και ο «δρόμος» είναι μακρύς, πρέπει να φτάσουμε στον προορισμό μας. Που δεν είναι άλλος από το να παραμείνει το δάσος και οι παραλίες στο Δημόσιο και στους κατοίκους !

Τσάτσης Σπύρος

Συνταξιούχος Εκπαιδευτικός, γραμματέας του πολιτιστικού Συλλόγου Βαλανιδορράχης.